تذکر: من نه جامعه‌شناس هستم و نه یک واحد درسی با موضوع جامعه‌شناسی پاس کرده‌ام، به همین دلیل این مطلب تنها و تنها براساس تجربیات پراکنده‌ای است که در طول چند سال اخیر بدست آورده‌ام.
اگر مطالب این وبلاگ را مرور کنید، متوجه خواهید شد که اینترنت یکی از معدود ابزارهایی است که بر زندگی و روند فکری من بسیار تاثیر گذاشته است و از همین رو اینترنت را برخلاف اکثر سیاستمداران و دولت‌های دنیا، ابزاری برای افزایش آگاهی و آموزش مردم می‌دانم.
از نگاه من اینترنت ابزاری طلایی برای آموزش مردم در سرتاسر دنیاست به گونه‌ای که با راه‌اندازی دوره‌های مختلف آموزشی می‌توان سطح آگاهی و اطلاعات عمومی مردم را بالا برد تا افراد دیگر به فکر مشاهده‌ی لوگوی پپسی بر روی ماه نیافتند! علاوه بر این، از نگاه من با آموزش افراد یک جامعه به مرور زمان و در یک پروسه‌ی بلند مدت می‌توان تغییراتی مثبت در آن جامعه ایجاد کرد تا هر آنچه را که خبرگزاری‌های مختلف جهان بیان می‌کنند را افراد آن جامعه باور نکنند و هر آنچه را که سیاستمداران و قدرتمندان یک کشور بیان می‌کنند را هم باور نکنند و قبل از اینکه چیزی را باور کنند، اول از خود بپرسند که آیا چنین چیزی واقعیت دارد یا خیر؟
به همین دلیل از نگاه من موثرترین راه تغییر در یک جامعه، آموزش آن جامعه است و این آموزش می‌تواند از طرز پوست کردن یک خیار باشد تا فیزیک کوآنتوم (!) چون آنچه مهم است آموزش، آموزش و آموزش است. و اگر شما به فکر تغییری در جامعه‌ی ایران هستید، یکی از بهترین کارها آموزش مردم ایران است که هم اکنون و خوشبختانه برخی از افراد فعال در وب فارسی مشغول این کار هستند.
یادمان باشد که آموزش گره‌گشایی بسیاری از مشکلات است.
نوشتن دیدگاه
اگر اخبار وبلاگستان فارسی را دنبال کرده باشید، به احتمال بسیار زیاد نام «
وبلاگستان فارسی از آن بخش‌هایی است که من خیلی دوستش دارم و بخش بزرگی از آنچه را این روزها یاد گرفته‌ام را مدیون وبلاگستان فارسی هستم. به همین دلیل یکی از تفریحات روزانه‌ی من گشت و گذار در بین وبلاگ‌های مختلفی است که شاید کمتر کسی آنها را بخواند یا بشناسد، اما بسیار خواندنی و خوب هستند.